Akıp giden bir su gibi bu hayat… Serinliğiyle ürpertiyor içimizi. Şehirler yaşlanıyor, bulunduğumuz şehir yaşlanıyor…kimileri büyüyor, kimileri yaşlanıyor… insan sevdiğinde, hayatından fazla bir şey verebilmeliydi. Ama ölüme mahkumuz hepimiz, ne verebiliriz ki hayattan daha fazla…
Mutlu yada mutsuz, sıkıntılı veya neşeli dakikaların hızla ilerlediği bir hayatın içinde bile bazen öylesine ölümsüz bir an olur ki, bütün bu hayatı o anla geçirebilir insan. ..
- Yaşadınız mı hiç böyle bir an ?..
- Zamanı durdurmak istediğiniz bir an oldu mu hiç ?..
Zamanın bize bağışladığı anlar içinde en değersiz bulduğumuz an genellikle yaşadığımız andır. Kıymeti en az bilinen …
Hayata bakmalıyız !.. Belki de kıymetini bilmediğimiz bir hazine saklı bir köşesinde… Değerini bilmediğimiz her an bizi bir başka hayatı yaşamaya mahkum eder… Geleceğin korkusuna sığınıp yaşadığınız anları öldürmeyin… Hep öyle değil midir zaten. Geçmiş ürpertir insanı, gelecek ise korkutur ve geçmiş ile gelecek arasındaki “an” bu kısrak içinde yok olur gider…
Büyümek korkutur insanı… hayata atılmak… her yeni bir günde yeni biri olmak… nasıl baş eder insan hayatın beklenmedik değişiklikleriyle ? .. nasıl yaşarız her yeni bir günde yeni bir kimlikle ?
- küçükken hep şunu sorardım kendime “Ne isteyeceğim ve ne bulacağım acaba bu hayattan, nelerle karşılaşıp, nelere göğüs gereceğim?..”
Aradan yıllar geçti, geçiyor,…
Geleceğini merak ederek izledim kendi hayatımı, her insan gibi,..mutluluk ve başarı bekledim hep…herkes gibi 

İkisini de bulduğum zamanlar oldu…
İkisini de kaybettiğim zamanlar…
Hayatın benle dalga geçtiği ve benim hayatla dalga geçtiğim zamanlar oldu… hayal kurmaktan bile korktuğum günler oldu belkide .. hayallerimi bile aşan günler bazen..
Geçmişi unutmayı öğrendim. Geleceği merak etmeyi…
Geleceği merak ettiğim anları düşünüyorum da şimdi. Hep yalnızdım o anlarda… ve bence gelecekle yalnızlık arasında bir bağ var gibi geliyor bana .
İnsan yalnızken geleceği düşünüyor ve geleceği düşünmek insanı yalnızlaştırıyor..
Biraz sonra dağılacak bir kalabalığa bakmak gibi geleceğe bakmak… bunu bile bile öldürmeyin yaşadığınız anları …. Anları yaşayın …
İnsanlar ekleniyor hayatımıza, insanlar eksiliyor… birileri bizim hayatımızdan çıkıyor, biz birilerinin hayatından çıkıyoruz “o gitmez” dediğiniz kaç kişi gitti hayatınızdan, var mı hayatınızdan giden birileri? Asla kopamayacağınızı sandığınız kaç kişiden koptunuz? ..
Geçmişin anıları… geleceğin soruları…
Çok mu sorulara boğdum sizi ?
Hayatı yaşamak bu kadar zor mu olmalı?…
Yada içinde kaybolup gitmek?…
Açın tutkularınızın kafeslerini hayata…
Direnin…
Tutkularınızın esiri olmayın…
Tutku, duygular arasında en az karmaşık olan, en net olandır aslında. Çünkü engeli imkansızdır…
Tutku; - “istiyorum” der. Bu kadar net ve yalın olduğu içinde korkunçtur.
Hayata karşı böyle olun sizlerde …
Özgür olmak istemezmisiniz?
Eee açın o zaman tüm kafeslerinizi…