Kimi diyor ki küresel ısınma var dünyada bu ondan kaynaklı.

Kimi diyor ki memleketin her yöresine barajlar yapıldı ondan.

Herkesin kendince bir mazereti ve ilmi yönden(?!) tespiti var.

Ama işin sonucuna baktığımızda evet kar yağmıyor!

Ben son yıllarda geçmişte yağan karları aramaya başlayanlardanım.

Bu arayış yaş ilerlemesinden mi, yoksa hakikaten eski karların yağmamasından mı bilemedim.

Bu yüzden kar ile olan özlemimi gidermek adına, internetten sert kışlarda çekilen Türk filmleri bulup izliyorum.

Bu filmlerin kimisi Bingöl Karlıova’da çekilmiş, kimisi Erzurum’da…

Hakikaten, sıcak kalorifer peteğinin garantisinde dondurucu soğuklarda çekilen bu filmleri izlemek bana keyif veriyor.

***

Karlı iklimlerde dünyaya ‘merhaba’ diyenler sanırım kar yağışını daha çok özlüyor.

Mesela “Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır” dedikleri bir günde tek sobalı, soğuk salonlu mahalle ebelerinin vesilesiyle dünyaya gelenler.

Mesela köyünden veya ilçesinden şehirdeki doğumevine yetişemeyip karla kaplı yollarda doğan bebekler…

Yeni tanıştığım bazı arkadaşlar: “Bizim oraya kar yağmazdı ki zaten…” diyerek böyle bir özlem duymadıklarını belirtip kar ile ilgili sohbetlere nokta koyuyorlar.

Karlı yollardan okula gitmek…

Karlı yollardan işe gitmek…

Soba külü dökülen yollar.

İskarpin ayakkabılar ile kızak kaymalar…

Bugün popüler adı ile ‘outdoor’ ayakkabılarımı giydiğimde ayağım üşüyor.

Lakin 10 liraya aldığımız ve altı jilet gibi kayan ve ayağımızın içini su ile dolduran deri görünümlü ‘mukavva’ ayakkabı ile kayarken bu üşümeyi neden duymuyorduk?

***

Kar yağışı ile alakalı romantik cümleler kuran çok olmuştur.

Bazı şairler şiirlerinde, bazı öğretmenler derslerinde kar yağışına bol bol atıfta bulunur.

Şu cümleyi kimin söylediğini unuttum ama cümle hafızamda:
“Kar yağışı zengin için kayak tatili demek iken, fakir için damının akması, odasının soğuması demektir”.

Biz kendi yokuşlarımızda, kendi ayakkabılarımızla kayak tatilimizi yapan nesilden olduk.

Evet, şimdi o karlar yağmıyor, doldurmuyor sokaklarımızı.

Bedenimiz üşümüyor.

Lakin sanki herkesin yürekleri üşüyor.
Yüreklerde bir soğukluk var sanki.

***

Kış aylarında halen büyüyen yaşıma rağmen sabah uyandığımda ilk işim camın perdesini aralamak oluyor.

Kar yağıp yağmadığına bakıyorum hemen.

Bu kez çocukluğumda duyduğum duyguların çok azı var ama.

Evden çıkarken ihtiyatlı davranma ve ona göre kışlık kıyafetler giyme telaşıyla bakıyorum cama.

Camdan bakıyorum ama kar yağmıyor daha…

Sonra bir türkü çalınıyor kulağıma:
Yine karlar yağdı gönül dağıma/ Kime ne söyleyim kime ne deyim!

Bu yazıyı da yaşı kaç olursa olsun sabah uyandığında camdan “kar yağdı mı acep?” diye kar bekleyenlere ithaf edeyim…

Ne dersiniz yağar belki bir gün değil mi?

Açarsınız televizyonu kimisi “beyaz felaket” der, kimisi “beyaz rahmet”.

Haydi selametle…